ေသရဲတိုင္း သူရဲေကာင္းလား...

ဒီေခါင္းစဥ္နဲ ့စာေရးဖို ့ ႀကိဳးစားေနတာၾကာပါၿပီ။ တကယ္ဆိုရင္အားလံုး သိၿပီးသားေပမယ္ ့ကၽြန္ေတာ့္

စိတ္မွာ ေတြးစရာေလးေတြ ျဖစ္ေစလို ့ ေရးမိတာပါ။သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင္ ့ စကားေျပာၾကရင္းသူရဲေကာင္း ႏွင့္ သတၱိ ဟူေသာအေၾကာင္း အရာအေရာက္မွာ အျငင္းပြားခဲ ့ရပါတယ္။

              သူရဲေကာင္းဟူသည္သတၱိရွိျခင္း၊အေသခံရဲျခင္းတိို ့ေလာက္ႏွင္ ့မျပည္ ့စံုတာယေန ့လူငယ္မ်ား ေတာ္ေတာ္

မ်ားမ်ား သိၾကပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ ့ညီငယ္မ်ားကေတာ ့ သတၱိရဲ  ့ ဆိုလိုရင္းကို သိပ္နားမလည္ ၾကပါ။ ေသရဲရင္ သတၱိ ၊ ရုိက္ရဲရင္ သတၱိ ၊ မိုက္ရဲရင္ သတၱိဟုသာ သေဘာေပါက္ကာ တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနၾကပါသည္။

          ျမန္မာ ့သမိုင္းမွာ ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေရႊထီး ကို သိၾကပါသည္။ ထိုမင္းသည္ တိုက္ရဲ ၊ခိုက္ရဲ ႏွင္ ့

တကယ္ကို ရဲစြမ္းသတၱိ ႏွင္ ့ျပည္ ့စံုပါသည္။ ေနာက္ပိုင္း ေသရည္ ေသရက္ ေၾကာင္ ့ပ်က္ဆီး ရတာေတာ့ရင္နာ စရာေပါ့။

တပင္ေရႊထီး မင္းအျဖစ္ ေရာက္စ တြင္ ဘိသိတ္ပြဲ ၊ နားထြင္းပြဲ က်င္းပရန္ စီစဥ္ပါသည္။ ထိုသို ့စီစဥ္ ရာတြင္ ငယ္ရြယ္ၿပီး ရဲစိတ္ရဲမာန္ ထေနခ်ိန္ ဆိုေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ေလးစီစဥ္ပါသည္။ ဒါကေတာ့ ရန္သူနယ္ေျမ ျဖစ္ေသာ မြန္တို ့၏နယ္ ဟံသာ၀တီ တြင္ က်င္းပရန္စီစဥ္ပါသည္။ 

ရန္သူနယ္ေျမ ျဖစ္သျဖင္ ့ မိမိဘက္မွ တကယ္ အစြမ္းရွိေသာ သူရဲေကာင္း မ်ားကို ေခၚယူသြားရန္စီစဥ္ပါသည္။ သူရဲေကာင္းေရြးခ်ယ္ပြဲ ကိုေတာ့ ေယာက္ဖေတာ္သူ ညီအကိုရင္းသမွ် ခ်စ္ရသူေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ(ဘုရင့္ေနာင္) ကိုတာ၀န္ေပးပါသည္။

 ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ(ဘုရင့္ေနာင္) ကလည္း တကယ္ေနာက္မတြန္ ့ေသာသူရဲေကာင္းမ်ားရရန္

လက္မထိပ္ကို အပ္စိုက္ကာတူႏွင့္ထုျပီး ေရြးပါသည္။ 

  ေရြးရာတြင္လည္း ကိုယ္တိုင္ ေရွ  ့မွစမ္းသပ္ခံပါသည္။လံုး၀ေနာက္မတြန္ ့၊ လက္မရြံ ့သြားသူကိုသာ

 ေရြးခ်ယ္ပါသည္။

                  ထိုအခ်ိန္တြင္ သူရဲေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ေသာ ဗလရဲထင္ သည္လည္း ၀င္ေရာက္

အေရြးခံပါသည္။ဗလရဲထင္ မွာလည္း သာမာန္လူမဟုတ္။

ဘုရင္ ့၏သူရဲေကာင္း ဘြဲ  ့ရေသာ တပ္မွဴးတစ္ဦးပါ။ သူသည္လည္း

တိုက္ရဲခိုက္ရဲ သတၱိ  ႏွင့္ျပည္စံုသူပါ။ သူ ့ကိုယ္သူလည္း ယံုၾကည္မႈ ရွိသည္။

သို ့ေသာ္ ဗလရဲထင္ စမ္းသပ္ခံရာတြင္ လက္မထိပ္ အပ္စိုက္ကာ တူႏွင့္ အရုိက္ခံနိုင္ခဲ့ ေသာ္လည္း ရုိက္သည္ ့အခ်ိန္တြင္ လက္အနည္းငယ္ တြန္ ့သြားမိသည္။

ဒါကို ဂရုစိုက္ၾကည္ ့ေနေသာ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ ႏွင့္ သူရဲေကာင္းအမ်ားကျမင္သည္။ဘုရင္ျဖစ္

ေသာတပင္ေရႊထီး ကလည္းျမင္သည္။ 

ထိုအခါ တပင္ေရႊထီး က   

" ဟယ္...ဗလရဲထင္ ၊ မည္သို ့ျဖစ္သနည္း ။

သတၱိ နည္းလွသေလာ"   ဟု ေဒါသ ျဖစ္ကာ ေမးျမန္း ပါသည္။

                   ထိုအခါတြင္ ဗလရဲထင္ မွာ လူပံုအလယ္ ၊ အထူးသျဖင္ ့ ဘုရင့္ေရွ ့တြင္ သူရဲေကာင္းအျဖစ္

အေရြးမခံရ ယံု မက အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္ရသျဖင့္ ႀကီးစြာရွက္ရြံ႕မႈကို ခံစားလိုက္ရပါသည္။

ထို ့ေၾကာင့္ ဘုရင့္ေရွ  ့ေတာ္သို ့သြားေရာက္ကာ ပါလာေသာ လက္ဆြဲေတာ္ ဓါးကို ထုတ္၍

မိမိ၏ ၀မ္းဗိုက္ ကိုရုတ္တရက္ ထိုးခြဲကာ ဗိုက္ထဲမွ အူစကို ထုတ္ၿပီး

"  အရွင္ မင္းျမတ္ ကိုင္ထားေသာ္မူပါ ဘုရား "  ဟုဆိုကာ ကိုင္ေစပါသည္။

ထို ့ေနာက္တြင္ ၀မ္းဗိုက္ မွ အူမ်ား အဆံုးအထိ ေျပးထြက္ကာ  

"  အရွင္မင္းျမတ္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမွာ သတၱိ မနည္းပါ  "ေျပာကာ ေသဆံုးသြားေလသည္။

ဗလရဲထင္ လူပံုအလယ္တြင္ သူရဲေကာင္း မျဖစ္ရသျဖင့္ အရွက္ႀကီးကာ

ေသရတာက ျမတ္သည္ ဟု စိတ္၀ယ္မွတ္ကာ မိမိ မွာ အမွန္တကယ္ သူရဲေကာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပ ေသပြဲ၀င္ သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

                    သို ့ေသာ္ ဗလရဲထင္ တစ္ေယာက္ သူသက္ေသျပခဲ့ေသာ ဘုရင္ တပင္ေရႊထီး ၏ႏႈတ္ထြက္စကား ကိုၾကားနိုင္ပါလွ်င္ ႀကီးစြာေနာင္တ ရေလမည္ ။

တပင္ေရႊထီး က " ငါ၏ သူရဲေကာင္း ဗလရဲထင္ သည္ ေသရဲသည္။

မိုက္ရူးရဲဆန္ေပသည္။ သို ့ေသာ္ သတၱိ ကားမရွိ  " ဟုမွတ္ခ်က္ျပဳေလသည္။

                      တပင္ေရႊထီး ၏ ထိုစကားသည္ သမိုင္း၀င္ အသိတရားေပးေသာ 

စကားတစ္ခြန္း ျဖစ္ပါသည္။ထိုဆိုစကားေၾကာင့္ ဗလရဲထင္ ၏ ေသရျခင္းသည္ အခ်ီးႏွီး ျဖစ္သြားပါသည္။ 

တပင္ေရႊထီး ၏ စကားမွာ ေတြးၾကည္ ့လွ်င္ မွန္ပါသည္။

သူရဲေကာင္း ဟူသည္ ေအာင္ျမင္ခ်ိန္တြင္ ခ်ီးေျမာက္မႈကို ခံယူနိုင္ ပါသည္။ သို ့ေသာ္

က်ရႈံးခ်ိန္တြင္ လည္း အရႈံးကို ခံယူနိုင္ရပါမည္။ ထိုသို ့မဟုတ္ပါက သူရဲေကာင္း မျဖစ္ထိုက္ပါ။

ဗလရဲထင္သည္ သာမိမိ ကိုယ္ မိမိ မသက္ေသပါက သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ တြင္ ျပန္လည္ၿပီး မွတ္ေၾကာက္တင္နိုင္ ပါလိမ့္မည္။ 

သူ၏ ေသဆံုးျခင္းမွာ အခ်ီးႏွီးေသျခင္း သာျဖစ္ၿပီး သူရဲေကာင္းအျဖစ္

ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ စာမတင္နိုင္ခဲ့ပါ။

                      ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေသရေသာ အျဖစ္မ်ားစြာရွိပါသည္။ (၁၃)ႏွစ္ႏွင္ ့စစ္ထြက္ တိုက္ကာသူရဲေကာင္းျဖစ္ရေသာ မင္းရဲေက်ာ္စြာ ၏အေၾကာင္းကိုတင္ျပ လိုပါသည္။

မင္းရဲေက်ာ္စြာ သည္ အင္း၀ အရွင္ ၏ သားေတာ္ ၊ (၁၃) ႏွစ္ႏွင္ ့စစ္တပ္ကို ဦးစီးကာ 

စစ္တိုက္ ခဲ့ေသာ သူရဲေကာင္း ျဖစ္ပါသည္။ 

သူသည္လည္း တစ္ခါတြင္ ဟံသာ၀တီ ဘုရင္၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရပါသည္။ မြန္ဘုရင္ သည္ သူရဲေကာင္းကို ျမတ္ႏႈိးသူျဖစ္ပါသည္။

အသက္ငယ္ငယ္ ႏွင့္ ဘုရင့္သားေတာ္ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ ကို မေသေစလိုပါ။ 

ထို ့ေၾကာင့္ သမီးေတာ္ ႏွင့္ လက္ထပ္ေပးကာ သူေကာင္းျပဳ ေပးဖို ့ ကမ္းလွမ္းပါသည္။

                        သို ့ရာတြင္ မင္းရဲေက်ာ္စြာ အေနျဖင့္မူ ရန္သူ ၏ အရိပ္ေအာက္တြင္ ေနၿပီး အသက္ရွင္ရမည္ ကိုမလိုလားပါ။ 

 ထို ့ေၾကာင္ ့ျငင္းပယ္ကာ သက္ရန္ကာေျပာပါသည္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာရာ တြင္လည္း ျငင္းပယ္ျမဲကာ ။ 

 သူရဲေကာင္းတစ္ဦး အျဖစ္ေသလိုပါ သျဖင့္ အျမန္သက္ရန္သာ ေျပာပါသည္။ 

ထို ့ေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးတြင္ ဟံသာ၀တီ ဘုရင္ က 

 သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္ မွာသာမာန္ သူတို ့လက္ခ်က္ ျဖင့္ မေသသင့္ ငါကိုယ္တိုင္ စီရင္

ကာခ်ီးေျမွာက္အံ့  ဟုဆိုကာ အဆံုး စီရင္ လိုက္ရ ပါသည္။

                         ထို ့ေၾကာင့္ အသက္ရွင္ၿပီး ေကာင္းမြန္စြာ ေနနိုင္ပါ လ်က္ တိုင္းျပည္အတြက္အသက္ အေသခံသြားေသာ မင္းရဲေက်ာ္စြာ သည္ ေရွးကမည္သည္ ့ အမွားမ်ားရွိရွိ ၊  သူ၏ေသဆံုးျခင္းက  သူရဲေကာင္း  အျဖစ္ ေသျခင္းဟု သမိုင္းတြင္ မွတ္တမ္း ၀င္သြားပါသည္။ 

ထိုသို ့ေသာ အတုယူဖြယ္ သမိုင္း မွတ္တိုင္မ်ား မ်ားစြာရွိပါေသးသည္။

                          ကၽြန္ေတာ္ ေနခရမ္း သည္ သည္ပိုစ့္ကို ညီငယ္မ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ပါသည္။အမွားအယြင္းမ်ား ပါပါလွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါ ဟု ေတာင္းဆိုရင္း.....

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ.........ေနခရမ္း

5/23/2012  မွ ပိုစ့္အားျပန္လည္ျပင္ဆင္တင္ျပပါသည္။