လွပ္ၾကည့္ရသည့္ အခုိက္အတန္႔သည္ သတို႔သား တစ္ဦးအတြက္ ၾကည္ႏူးစိတ္လႈပ္ရွားစရာ တစ္ဒဂၤမ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဘူလ္ေဂးရီးယား ႏိုင္ငံရွိ ေက်းရြာငယ္ေလး တစ္ခုတြင္ က်င့္သံုးေနသည့္ ရိုးရာဓေလ့
ထိမ္းျမားလက္ထပ္မႈ အခမ္းအနားမ်ားမွ သတို႔သားမ်ားအတြက္မူ ယင္းခံစားခ်က္မ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖြယ္
မရွိေခ်။ အဆိုပါ ဓေလ့ထံုးစံ လက္ထပ္ပြဲမ်ားတြင္ သတို႔သမီး၏ မ်က္ႏွာကို ေဆးေရာင္စံုျဖင့္
ျခယ္သျပင္ဆင္ထားၾကသည္။ အဆိုပါ လုပ္ရပ္ကို ဂီလီနာဟု ေခၚေဝၚေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ ယခုအခါ
ဘူလ္ေဂးရီးယားရွိ ရစ္ဘ္ႏိုဗို ရြာေလးတစ္ခုတြင္သာ ယင္းထူးထူးဆန္းဆန္း ဓေလ့မ်ိဳးေလး အျမစ္တြယ္
က်န္ရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ရြာခံမ်ား၏ အဆိုအရ ထုိသို႔ေသာ မဂၤလာလက္ထပ္ပြဲ အခမ္းအနားမ်ားကို
ျပဳလုပ္လာခဲ့သည္မွာ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီဟု သိရသည္။ သတို႔သမီးသည္ ဇာပဝါပါးျဖင့္
ဖံုးအုပ္ထားသည့္ မ်က္ႏွာတြင္ ေဆးေရာင္စံုျဖင့္ ေတာက္ေတာက္ပပ ထင္ထင္ရွားရွား ျခယ္သေပးျခင္းကို
ခံရေလ့ရွိသည္။
လက္ထပ္ပြဲကို ႏွစ္ရက္တာ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၿပီး ဒုတိယေန႔တြင္ ယင္းကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာကို
ျခယ္သရာတြင္လည္း သတို႔သားဘက္မွ ေဆြမ်ိဳးမိန္းကေလးမ်ားကသာ သီးျခားျပဳလုပ္ခြင့္ ရွိသည္။
ေဆးျခယ္ရာတြင္ ခပ္ထူထူ၊ ခပ္ျပစ္ျပစ္ေဆးတစ္မ်ိဳးကို သံုးၾကသည္။ မြတ္ဆလင္ ဘာသာေရး
ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးက မဂၤလာစံုတြဲကို ေကာင္းခ်ီးမေပးမခ်င္း သတို႔သမီး၏ မ်က္လံုးကို ဖြင့္မၾကည့္ရေခ်။
သတို႔သမီးခမ်ာ မ်က္လံုးကို ခပ္တင္းတင္း မွိတ္ထားရၿပီး ပါးစပ္တစ္ဝိုက္တြင္လည္း ေဆးျခယ္ခံထားရသည္။
သူမကို ပန္းမ်ိုးစံုျဖင့္ အလွဆင္ေပးၿပီး သတို႔သားထံ ေခၚေဆာင္လာေလ့ ရွိသည္။ ဘူလ္ေဂးရီးယားသူ
ဖာတမီအီနက္စ္သည္ ယင္းဓေလ့ထံုးစံျဖင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္ကုန္က မဂၤလာေဆာင္ခဲ့သည္။ "ေတာ္ေတာ္
စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳပဲ"ဟု သူမက ဆိုသည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာသည္ အျဖဴေရာင္ကဲေသာ
ေဆးမ်ိဳးစံုျဖင့္ ျခယ္သျခင္း ခံရသည္။ မဂၤလာစံုတြဲသည္ လက္ဖြဲ႕ေငြ ရရွိသည့္ အခါတြင္လည္း အခါတြင္လည္း
မဂၤလာဝတ္စံုေပၚ ေငြစကၠဴမ်ား လာေရာက္ ခ်ိတ္ဆြဲျခင္း ခံရေလ့ရွိသည္။ ရစ္ဘ္ႏိုဗိုသည္ ေဝးလံသီေခါင္ေသာ
ရြာေလးတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ ေဒသခံမ်ားသည္ တစ္နယ္တစ္ေက်းသို႔ ထြက္ခြာကာ အလုပ္လုပ္ေလ့
ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ ေဆာင္းရာသီ က်ေရာက္ခ်ိန္တြင္
ႏွင္းဖံုးေတာင္မ်ားၾကားမွ ရြာကေလးသို႔ လက္ထပ္ပြဲ အခမ္းအနားအတြက္ အေရာက္ျပန္လာေလ့ ရွိၾကသည္။
ရြာငယ္ေလးတြင္ မြတ္ဆလင္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ (၁၀)ဦးႏွင့္ ဗလီႏွစ္လံုးရွိသည္။ ရြာထဲတြင္
ေနထုိင္သူေပါင္း (၃၅၀၀)ဝန္းက်င္မွ်သာ ရွိေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ အမ်ားစုက လက္လုပ္
ေျခအိတ္ေလးမ်ား၊ ေကာ္ေဇာမ်ားႏွင့္ ၾကမ္းခင္းမ်ား ရက္လုပ္ေရာင္းခ်၍ အသက္ေမြးၾကသည္။
ရြာငယ္ေလး၏ မဂၤလာပြဲ ဓေလ့ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဘူလ္ေဂးရီးယား သိပၸံအကယ္ဒမီမွ တိုင္းရင္းသားဆိုင္ရာ
ပါေမာကၡ မာဂါရီတာ ကာရာမင္ဟိုဗာက "တကယ့္ကို ထူးဆန္းၿပီး တီထြင္ဖန္တီးထားတဲ့ ဓေလ့ထံုးစံ တစ္ခုပါပဲ။
ေျပာရရင္ ဒါဟာ သူတို႔ေတြ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ တန္းၿပီး ေပၚလြင္ေစမယ့္ အထိမ္းအမွတ္ တစ္ခုလိုေတာင္
ျဖစ္ေနပါတယ္"ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳသြားခဲ့သည္။ ref: PLANET.COM
No comments:
Post a Comment
COMMENT ေလးမ်ားေပးၿပီး ေဆြးေႏြးေပးပါအံုး...
COMMENT ေပးရန္blogger အေကာင့္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊
Name/ URL(လိပ္စာတစ္ခုခု)ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အမည္မေဖာ္လိုလွ်င္
Anonymous ျဖင့္ျဖစ္ေစ ေဆြးေႏြးနိုင္ပါသည္။